ه گزارش پیمانه به نقل از فارس، مالزی کشوری مسلمان واقع در منطقه آسیای جنوب شرقی به مرکزیت کوالالامپور است که کمتر از ۳۰ میلیون نفر جمعیت دارد و با وجود آنکه کشور در حال توسعه محسوب می‌شود، ظرف سال‌های اخیر توانسته است به یکی از پیشرفته‌ترین کشورهای آسیایی تبدیل شود و موفقیت‌های فراوانی را در زمینه اقتصاد و فناوری به‌دست آورد. مالزی یکی از کم هزینه‌ترین سیستم‌های حمل بار و خطوط هوایی را در آسیا و البته در دنیا ارایه میدهد و همین مسئله در رشد اقتصادی آن بسیار تاثیرگذار بوده است.
خدمات مخابراتی درون شهری شبه‌جزیره مالزی عمدتا از طریق پست رادیویی “مایکرو ویو ” فراهم می‌شود و مخابرات بین‌المللی آن نیز به وسیله کابل‌های زیردریایی و ماهواره انجام می‌گیرد. یکی از بزرگ‌ترین و مهم‌ترین شرکت‌های مخابراتی مالزی “تلکام مالژیا برهاد “(TM) است که تولیدات و خدماتی را برای خطوط ثابت، تلفن‌همراه و نیز خدمات دسترسی شماره‌گیری و پهنای باند اینترنتی ارائه می‌کند. در حال حاضر شرکت‌های سلکام(Celcom)، ماکسیس(Maxis) و دی‌جی(DiGi) بیشترین سهم در ارایه خدمات تلفن همراه این کشور را دارند که البته تمامی آن‌ها خدمات اینترنتی را نیز ارایه می‌دهند.
در دسامبر ۲۰۰۴ “لیم کینگ یایک ” وزیر انرژی، آب و مخابرات مالزی گزارش داد که کمتر از یک درصد یا حدود ۲۱۸ هزار نفر از مردم مالزی از خدمات اینترنت پرسرعت استفاده می‌کنند که این رقم در آن زمان بسیار ناچیز بود. دولت مالزی بر اساس سیاست‌گذاری‌های خود موفق شد تا سال ۲۰۰۶ میلادی تعداد کاربرانی که از خطوط باند پهن اینترنتی استفاده می‌کنند را به ۵ درصد و تا سال ۲۰۰۸ تعداد آن‌ها را به ۸ درصد برساند. مهم‌ترین برنامه‌های که دولت مالزی هم‌اکنون برای گسترش خطوط پرسرعت اینترنتی دنبال می‌کند، کاهش هزینه استفاده از این خدمات است تا تمامی مردم حتی ساکنان مناطق روستایی با سطح درآمد پایین نیز بتوانند مشترک این خدمات شوند.
اگرچه مالزی برای گذر از وضعیت در حال توسعه به وضعیت توسعه‌یافته اولویت‌های فراوانی را پیش‌روی خود می‌بیند، اما همچنان بیشترین سرمایه‌گذاری را در بخش فناوری و ارتقا بخش‌های مختلف آن انجام میدهد تا موقعیت خود به عنوان یکی از قطب‌های اصلی فناوری در قاره آسیا را حفظ کند. این کشور هم‌اکنون طرحی را با عنوان Multimedia Super Corridor دنبال می‌کند که بر مبنای آن نقش شرکت‌های فناوری در جریان خدمت‌رسانی به مردم و افزایش دسترسی کاربران به خطوط پرسرعت اینترنتی افزایش میابد.
بر خلاف سرمایه‌گذاری‌های فراوان دولت مالزی در جریان افزایش دسترسی مردم به خطوط پرسرعت اینترنتی، بررسی‌ها نشان میدهد که علاقمندی مردم این کشور به استفاده از خدمات مذکور چندان قابل ملاحظه نیست. طبق آمار رسمی منتشر شده از سوی دولت مالزی، نرخ نفوذ خطوط پهن‌باند اینترنتی بین مردم این کشور تا پایان سال ۲۰۰۹ میلادی حدود ۹ درصد بوده است. این جریان در حالی بوده است که دولت مالزی “طرح ملی خطوط پهن‌باند ” به صورت گسترده در دستور کار خود قرار داده است و بر اساس آن می‌کوشد تا پایان سال ۲۰۱۰ میلادی دسترسی ۱۵ درصد مردم خود به اینترنت پرسرعت را ممکن کند. یکی از مهم‌ترین اقدامات دولت مالزی در جریان گسترش خدمات اینترنت پرسرعت به مردم خود، ارایه سرویس اینترنت بی‌سیم مبتنی بر شبکه Wi-Fi بوده است. علاوه بر این، مردم مالزی هم‌اکنون به اینترنت پرسرعت وایمکس نیز دسترسی دارند که می‌توانند با پرداخت هزینه‌های ماهانه اندک آن را در اختیار بگیرند.
تلاش دولت مالزی برای افزایش دسترسی مردم به خطوط پرسرعت اینترنتی در مقایسه با دیگر کشورهای آسیایی نظیر سنگاپور، هند، چین، ژاپن و … عادی به نظر می‌رسد. اما برای کاربران خانگی ایرانی که هنوز اینترنت پرسرعت به معنای واقعی را تجربه نکرده‌اند، جالب توجه است. در کشور ایران مطابق بخشنامه وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات ۱۲۸ کیلوبایتی در ثانیه نهایت سرعتی کاربران خانگی می‌توانند با آن به اینترنت متصل شوند. مطابق آمار رسمی منتشر شده، در سال ۲۰۰۷ تنها ۴۶۵ هزار و ۱۰۰ نفر معادل ٧ دهم درصد از کاربران خانگی ایرانی به اینترنت به‌اصطلاح پرسرعت ۱۲۸ کیلوبایتی دسترسی داشته‌اند که البته قرار بوده این رقم در سال مذکور به ۹۰۰ هزار پورت فعال برسد. همچنین براساس برنامه چهارم توسعه قرار بود تا پایان سال ٨٨ که سال پایانی این برنامه بود، تعداد پورت‌های فعال ADSL به در ایران ۵/۱ میلیون عدد باشد که این رقم نیز حاصل نشد و البته در صورت دست یافتن به آن نیز ضریب نفوذ اینترنت پرسرعت در ایران فقط ۰۱/۰ درصد می‌بود.
در حالی که دولت ایران استفاده از اینترنت خانگی با سرعت بیش از ۱۲۸ کیلوبایت در ثانیه را برای مردم خود مضر می‌داند، دکتر “رئیس یاتیم ” وزیر فرهنگ و فناوری ارتباطات و اطلاعات مالزی اعلام کرده است که هیچ محدودیتی در جریان سرعت و دسترسی به محتوای اینترنتی برای کاربران خانگی و غیرخانگی خود لحاظ نمی‌کند و تنها در شرایطی که محتوای سایت‌های اینترنتی “قانون ارتباطات و اطلاعات چندرسانه‌ای سال ۱۹۹۸ ” را زیر پا بگذارد، دسترسی به آن‌ها غیرممکن می شود. او اعلام کرد که در حال حاضر سرعت دسترسی به اینترنت در منازل و مراکز تجاری استان “کلانگ ولی ” که شهرهای کوالالامپور، پتالینگ جایا و کلانگ در آن واقع شده‌اند، ۱۰ مگابیت در ثانیه است و این مسئله نشان میدهد که مردم برای استفاده از اینترنت پرسرعت هیچ محدودیتی را پیش‌روی خود نمی‌بینند.
هم‌اکنون یکی از شرکت‌های ارایه دهنده خدمات اینترنت پرسرعت در مالزی اعلام کرده است که با دریافت ماهانه ۵۸/۱ دلار امکان استفاده از اینترنت پرسرعت ۲۲۴ مگابیت در ثانیه‌ای را برای مردم فراهم می‌کند که بر این اساس می‌توان گفت هر مالزی برای استفاده از اینترنت با سرعت ۲۲۴ مگابیت در ثانیه حدود ۱۵۰۰ تومان در ماه می‌پردازد. این شرکت ارتباطی برای ارایه این سرویس، پروژه‌ای را با نام BPL و با هزینه‌ای بالغ بر ۱۴ میلیون دلار در دست دارد که قرار است بر مبنای آن ۴۰۰ هزار مسجد و تمام مردم مالزی به شبکه اینترنت با سرعت مذکور مجهز کند. با اجرای این طرح مالزی اولین کشوری خواهد بود که به بیشترین تعداد کاربر این خدمات را عرضه می کند. در حال حاضر شرکت گوگل در ایالت تگزاس آمریکا به حدود دو میلیون کاربر پهنای باند با این سرعت را ارایه میدهد.
برای آنکه بتوانیم سرعت و قیمت اینترنت پرسرعت ارایه شده در مالزی را با ایران مقایسه کنیم، با یک محاسبه ساده سرعت مگابیتی سرویس پهن‌باند اینترنتی این کشور را به کیلوبایت تبدیل می‌کنیم. در حال حاضر هر شهروند مالزیایی با سرعت ۲۲۴ مگابیت در ثانیه به اینترنت متصل می‌شود که ضرب این عدد در ۱۰۲۴، سرعت آن را به کیلوبایت تبدیل می‌کند و به عبارت دیگر، هر شهروند مالزیایی با سرعت ۲۲۹ هزار و ۳۷۶ کیوبایت در ثانیه از خدمات اینترنتی بهره می‌برد و در مقابل، هر کاربر ایرانی به اینترنت با سرعت ۱۲۸ کیلوبایت دسترسی دارد. تقسیم عدد ۲۲۹ هزار و ۳۷۶ بر ۱۲۸ نشان میدهد که سرعت دسترسی ساکنان کشور مالزی به اینترنت ۱۷۹۲ برابر ایران است.
نکته دیگری که در این زمینه می‌شود مقایسه کرد، مربوط به هزینه استفاده از اینترنت پرسرعت در دو کشور ایران و مالزی است. در ایران هر کاربر مجبور است تا برای دسترسی به اینترنت ۱۲۸ کیلوبایتی به‌طور متوسط ماهانه ۱۵ هزار تومان پرداخت کند. در مقابل، هر کاربر مالزیایی برای استفاده از اینترنت با سرعت ۲۲۹ هزار و ۳۷۶ کیلوبایت در ثانیه حدود ۱۵۰۰ تومان پرداخت می‌کند و بر این اساس، هر مالزیایی حدود ۹ ریال در هر ۱۲۸ کیلوبیت در ثانیه می‌پردازد و بر این اساس می‌توان گفت که هر کاربر ایرانی برای دسترسی به اینترنت با سرعت ۲۲۴ مگابیت در ثانیه باید ۱۶ هزار برابر یک کاربر مالزیایی هزینه پرداخت کند.
