نرخ بیکاری جوانان ۲۰تا ۲۴ ساله در کشور ۲۹.۸ درصد است که این میزان نسبت به سایر گروه های سنی بیشتر است.
براساس گزارش طرح آمارگیری از نیروی کار تابستان ۹۱ که از سوی مرکز آمار ایران انتشار یافته، نرخ بیکاری مردان و زنان در گروه سنی یاد شده به ترتیب ۲۴.۸ و ۴۸.۵ درصد است.
بی تردید، سنین یاد شده بیشترین مراجعان به بازار کار را به خود تخصیص می دهند زیرا بیشترین فارغ التحصیلان دانشگاهی در این سنین قرار دارند.
نرخ بیکاری برای زنان در سنین یاد شده در نقاط شهری ۵۶.۲ درصد گزارش شده است.
همچنین نرخ بیکاری جوانان در سنین ۲۵ تا ۲۹ سال نیز بالا است ، به طوری نرخ بیکاری برای این گروه سنی ۲۲.۵درصد گزارش شده است.
هم اکنون نرخ بیکاری جوانان در جهان بیش از سایر گروههای سنی است، زیرا بیشترین متقاضیان کار در این سنین قرار دارند. نمی توان اذعان داشت که بیکاری برای جوانان در ایران طبیعی است زیرا ساختارهای اقتصادی متناسب با زاد و ولدی که در دهه ۶۰رخ داده است ، باید خود را تغییر می داد به طوری که این جوانان هم اکنون بازوان توانمندی برای اقتصاد کشور محسوب می شدند.
بر اساس نتایج یاد شده، هرچه که به سن افراد افزوده می شود تقاضای آنها برای یافتن شغل کمتر می شود به طوری که نرخ بیکاری روند نزولی می یابد.
نتایج این طرح نشان می دهد، نرخ مشارکت اقتصادی در گروههای سنی ۲۰تا ۲۴ و ۲۵تا ۲۹ سال کمتر از سایر گروههای سنی است، به طوری که این ارقام نشان می دهند نرخ مشارکت اقتصادی همواره با نرخ بیکاری رابطه ای معکوس دارد و هر وقت که نرخ بیکاری افزایش یابد ، نرخ مشارکت اقتصادی کاهش و اگر بیکاری کاهش یابد نرخ مشارکت اقتصادی افزایش می یابد.
بی تردید توسعه پایدار که شاخص هایی نظیر آموزش، اشتغال، ساخت مسکن، افزایش رفاه اجتماعی، بهبود شرایط زیست محیطی و بسیاری موارد دیگر را در بر می گیرد نیاز به برنامه ریزی دارد و نمی توان بی برنامه به توسعه اندیشید .
نیروی انسانی ارزشمند است به طوری که در بسیاری از کشورها تنها با این سرمایه اجتماعی توانسته اند مسیر توسعه را طی کنند.
باید از اندیشه و بازوان توانمند جوانان در ایجاد ساختار مستحکم اقتصادی و اجتماعی یاری گرفت تا بتوان مسیر ناامیدی و سرخوردگی را برای آنها هر روز کم رنگتر کرد.
